" باورهای عیدانه " قسمت اوّل:

یکی از عیدهای مهم و ملّی در تاریخ ما ایرانیان، " عید نوروز " است. وجه تسمیه یا علت وجود این عید باستانی در حوصله ی این مجال و فضا نمی گنجد فقط به ذکر پاره ای از آداب و رسوم و باورها اکتفا می شود. نخستین مرحله ی پیشواز عید "خونه تکونی" است. این کار علاوه بر تاکید بر نظافت و زدودن گرد و غبار از یکسال زندگی است ریشه در باورهای قدیمی دارد که عده ای از ایرانیان معتقدند شب آخر سال، ارواح درگذشتگان به خانه های خود بازمی گردند و اگر خانه از هر جهت تمیز و آراسته باشد، شاد می گردند. نونِ شِری / نان شیرین: یکی از مراسم رایج در بهبهان، تهیه ی نان به نام " نون شری " است. پخت این نان مخصوص عید نوروز است. در تهیه ی این نان علاوه بر آرد و شکر از گلاب و هل (برای خوشبویی)، روغن و گاهاً از شیر استفاده می شود. اگرچه استفاده از شیر نان را سفیدتر و تُردتر می کند اما دوام و ماندگاریش کمتر شده و باید زود استفاده شود. ریشه یابی: در باره ریشه این نوع نان می توان چند گونه احتمال داد: الف)در دوران پادشاهی ساسانی گرده های نان به اندازه یک کف دست یا اندکی کوچک تر می پختند و آن ها را "دَرون" می نامیدند. این نان را بر خوان نوروزی می گذاشتند و گاهی بر آن ها آفرین می خواندند و آن ها را برکت می بخشیدند. قابل ذکر است که بهبهانی ها از این نوع نان بر سفره ی هفت سین می نهند. ب) احتمال دارد نان شیرین بهبهانی همان " دَرون یا دَرَئونَ " باشد. نان مخصوصی که زرتشتیان هنگام اجرای مراسم مذهبی سرسفره می گذارند. در کتاب دانشنامه مزدیسنا از دکتر جهانگیر اوشیدری ص278 آمده که: " در سابق، در آیین مهری چهار الی شش قرص نان سر سفره می گذارده اند. در هنگام جشن فروردگان نیز نانِ دَروَنَ حاضر می نمایند." در توصیف این نان هم گفته شده که نانی کوچک، بدون خمیرمایه،سفید و گرد است. از طرف دیگر نان نماد " برکت " است تا جایی که در گویش بهبهانی از آن با تقدّس و اصطلاحاً با عبارت "ذات خدا" نام می برند. فرخنده نشاتی