****************

این واژه، در اصل "ترسیار" بوده است که با فرآیند واجی کاهش صورت گرفته در آن، به صورت "تسیار" تلفظ می شود. فرآیند واجی این واژه مانند " سپیدار" است که در اصل " سپید دار " بوده است. در هنگام تلفظ این واژه در حرف "ی" فرآیند واجی افزایش صورت می گیرد یعنی حرف "ی" یکبار نوشته و دو بار تلفظ می شود مانند واژه ی "خیابان". تسیار، به معنی "نگه دار" و در اصل " ترسیار "، به معنی "کسی بوده که در گذشته همراه قافله می رفته و محافظ کاروان بوده است." او وظیفه داشته کاروان را از حمله ی دزدان یا خطرات ناگهانی محافظت کند. http://www.upsara.com/images/58md_واژه5.jpg این واژه، از واژگان مشترک بین گویش بهبهانی و لری بختیاری است. در جمله ی دعایی "خدا تسیارت بو" یعنی "خدا، یاور ، محافظ و پشت و پناهت باشد. تو را به خدا می سپارم. " بشیم تا عاشقی ، تا شومِ غم ، تا خین ِدل خردِه بره هرجا که می شَه ، هم خدا هم دل تسیارت "عباس سلطانی" پژوهشگر و محقق: فرخنده نشاتی 10:23