************

یکی از گل هایی که در فصل بهار با رنگ قرمز خود صحرا، دشت و دمن را می آراید"گل چش دردی"است. این گل معادل فارسی"گل شقایق"است. هرچند این واژه در گویش بهبهانی به صورت"شِقاق"گفته می شود و وجه تشابه در رنگ قرمز با موارد مشابه قرار می گیرد وقتی گفته می شود: "مِی گُلِ شِقاقی". ⚘⚘ در گویش بهبهانی، گاهی افراد را به "گل چش دردی" تشبیه می کنند و وقتی در مورد کسی می گویند: "اَنگُر گُلِ چش دردِکی" منظور کسی است که بر خلاف ظاهر زیبا یا مرتّب خود، رفتاری ناپسند دارد به گونه ای که با برخورد نامناسب خود، موجب دوری گزیدن افراد از او می شود. زیرا، این گل از دور زیباست اما از نزدیک رنگ تند و بوی تندتر آن، اذیت کننده است. ⚘⚘ وجه تسمیه این گل به این علت است که نگاه کردن به آن به سبب رنگ قرمز و نیز بوی تندش چشم را اذیت می کند. ⚘⚘ این گل خودرو که درونش با خال سیاه مزین شده در ادبیات رسمی نماد"قلب سوخته و عاشق داغدار"است. ⚘⚘ این گل در گویش لری"گا بوکِلَه" گفته می شود. ⚘⚘ در کتاب ریشه یابی باورها از نگارنده ، ص287 در ریشه یابی این گل به نقل از شاعر یونانی آمده که: ⚘⚘ "به تعداد قطرات خونی که از آدونیس جاری شد، آفرودیت(ایزد بانوی عشق) اشک ریخت. از هر قطره ی خون یک شقایق و از هر قطره ی اشک یک گل سرخ رویید." ⚘⚘ #فرخنده_نشاتی ⚘⚘ ⚘⚘