السّلامُ عَلَی النِّسوه البارِزات. "سلام بر زنان بیرون شده از خیام." بر تارک تاریخ اسلام نام زنانی می درخشد که با حضور فعال خود در تمامی صحنه های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... مسیر تاریخ را تغییر دادند.

کم نیستند در تاریخ اسلام، زنان مومن و فداکاری که پرورش یافته ی مکتب حسین(ع) بودند. این بزرگ زنان تاریخ به ما آموختند که "رمز ماندگاری"، آموختن درس زندگی از معلم بزرگ دشت کربلا، حسین بن علی(ع) است. یکی از این بزرگ زنان واقعه ی کربلا، بانوی بزرگوار"سکینه" دختر امام حسین (ع) است. شخصیت این بانوی بزرگوار در فرهنگ عامه ی بهبهان، جلوه و نمود خاصی دارد تا جایی که مثل هایی در قالب بیت، از زبان بانوان در مراسم عزای حسین(ع) و یا مراسم مذهبی دیگر گفته می شود. برای نمونه چند مورد ذکر می شود: :seedling:عَلم سُوزِ سکینَه مُبُرِندی سِ مدینَه این بیت هرچند از اشعاری است که برای وداع با زوّار بیت الله الحرام خوانده می شود، باز هم گریزی به حادثه عاشورا دارد. این بیت می تواند تداعی گر وداع حضرت سکینه با پدر بزرگوارشان در روز عاشورا باشد. بانو سکینه(س) از جمله شخصیت هایی است که تاریخ، وداع جانسوزشان را با پدر ثبت کرده است. آن جایی که سکینه با اشک و گریه از پدر می خواهند که: "ای پدر جان!ما را به حرم جدّمان برگردان." واین بیت تلمیح به این درخواست ایشان دارد. :seedling:چادر اَ سرم نی که بِشَم شهر مدینَه یَ قَطرِه ی اووی ببرم سی بیب سکینَه در سال های گذشته، زنان در ایام محرّم برای عزاداری در محلّه، کوچه و یا خانه جمع می شدند و ضمن برپایی مراسم عزاداری و روضه خوانی، با اهل بیت پیامبر(ص) اظهار همدردی می کردند. ویژگی مختص این بیت و نکته ی قابل تامل، اشاره به"نداشتن چادر" است. آنان ضمن عزاداری با این بیان بیان می کردند که علت عدم حضور ما و نرساندن آب به تشنگان کربلا نبودن چادر و یا به بیان واضح تر"اجازه ی چادر نداشتن"است. و از همین جا می توان ارتباط این بیت را با واقعه ی" کشف حجاب رضاخانی" دریافت. در واقع زنان با این بیت بیان مافی الضمیر می کنند و با شِکوه به درگاه امام حسین(ع) یادآور می شوند که واقعه ی عاشورا و معجر برداشتن از سر زنان باز تکرار شده اما، با ماندن در خانه، اجازه بی حرمتی نمی دهیم. 🖍فرخنده نشاتی