شاید بارها و بارها این واژه را به ویژه در فصلی که انگور به وفور وجود دارد، شنیده باشید. در باره این واژه و ریشه آن، بارها و بارها اندیشیدم و به منابع مختلف رجوع کردم، اما متوجه چیزی نشدم تا این که به مطلبی برخوردم که شاید بی ارتباط با این واژه نباشد و در کتاب تبارشناسی واژگان، جلد دوم هم آورده ام با این توضیح که:

«لرگ، بیش تر برای انگور به کار می رود و به معنی«انگورهای جدا شده از خوشه» است. ریشه یابی: شاید اصل این واژه«لرک» باشد که در توضیح این واژه در کتاب دانشنامه مزدیسنا آمده که: «لرک، عبارت است از آجیل هفت مغزی که در مراسم مختلف مذهبی مانند گهنبارها، سدره پوشی، عروسی و دیگر جشن ها پس از نیایش و تبرک، بین حضار تقسیم می شود. زرتشتیان کرمان آن را هفت میوه یا آجیل گهنبار و زرتشتیان یزد و تهران، «لرک» می گویند. ریشه اصلی واژه مشخص نیست. این آجیل عبارت است از میوه های خشک مانند کشمش، مغز بادام، پسته، خرما، توت خشکه، آلو، برگه هلو، گردو و...، گاهی هم مقداری نبات به آن می افزایند.» نکته: وجه تشابه انگور لرگ با لرکمی تواند در حبه حبه بودن انگور و جدا بودن و پراکنده بودن آن از خوشه باشد. کانال بهبهان کهن :pencil2:فرخنده نشاتی آبان ماه 1402 برگرفته از کتاب: نشاتی، فرخنده(1396)، تبارشناسی واژگان در گویش بهبهانی، جلد دوم: 205- 206