هسته اولیه شهر بهبهان، روستا یا شهرک-باغ کوشک دشت بوده است. این روستا در سال 200 قمری برابر 194 خورشیدی میزبان حضرت امام رضا(ع) بوده است و نقل معروفی است که آنجناب در دو مکان، مقام یافته اند:

1- برای صرف صبحانه یا رفع خستگی در مزرعه ی باغبانی در جنوب روستای کوشک دشت، که سپس آن مزرعه برای همیشه به مُقوم معروف می شود و هم اینک مدرسه شهید حسینی پور می باشد (خیابان شهید آباد کوچه جنوبی پشت اداره آب) 2-برای ادای نماز ظهر، صرف نهار و استراحت در منزل همان باغبان؛ در تنگاره سادات فعلی جنب مسجدسیدفقیه که آنجا هم به (مُقومٓ ی) معروف است . . بنابراین نتیجه می گیریم که این تنگاره و اطرافش در آن زمان مسکونی بوده و شاید تنها ملّه ی کوشک ــ دشت، زیرا بخشی از جمعیت کشاورز آن روستا در خانه-باغ*هایی بوده اند که به کوشکْ (1) معروف بوده است. و اما ملّه ها در بهبهان در سالهای قبل از 1320 و پیش از خیابان کشی ها : معمولا هر ملّه (محل) از چندین تَنگاره پرپیچ و خم، باریک و پهن تشکیل می شده که به میدانی وسیع منتهی می شدند و در این میدان ها : دکّان ها، کارگاه های صنایع دستی، مسجد، حمام، مکتب و . . . بود. معمولاً میدان های کوچک محل بازی بچه ها، اجرای تعزیه، مغازه های کوچک خرده فروشی، اطراق قافله های لر و ترک و بندری بود و میدان های بزرگ متصل به بازارهای تخصصی و یا عمومی با حجره ها و چهارطاقی ها و دکّان هایی با انواع اجناس که با اطراف و اکناف و حتی خارجه مشغول به تجارت بودند. خانه ها نیز با نقشه های سنتی و از مصالح محلی موجود مانند: سنگ، گچ، آهک، گچینه و خشت خام و پخته توسط معماران و بناهای بهبهانی و نجاران خوش ذوق ساخته میشد. ستون در و دالون مِه اِشکس خِرس پوش ایوون مه اشکس دل مِه کلگه رمبسی اَ دست کلولَی هم ته کهدون مِه اِشکس (ف.سه دهی) معمولاً خانه ها دارای دالان، حیاط (سرا)، حوض، ایوان، طارمه، طِنبی، یُرد، زیرزمین (سرداب) و خانه های بزرگان دارای اطاق های بزرگ هشتی و پنج دری با نیمدری هایی که مزین به شیشه های رنگی بود، ساخته می شد. این خانه ها معمولا دارای دو قسمت اندرونی و بیرونی بودند. اسامی محلات به ترتیب خط سیر از شمال شرقی شهر بطرف شرق: 1- ملّه ی لب آب (درِگندوُ) { . . و ملّه ی کُلَه مالا ، زمون و چار طاق میزمنصورخان} 2- ملّه ی مِلَی (مِلک) . . . 3-ملّه ی میزُوهو . . . 4- ملّه ی سادات {و ملّه ی مجت ی} 5- ملّه ی درویس 6- ملّه ی چارطاق خلتیو {و ملّه ی مِجت جمعه} 7- ملّه ی شیوهْ کشی 8- ملّه ی َپهلینوو {و ملّه ی شهیدالنبی و ملّه ی بی خشتکیا و ملّه ی مِجت بردی و ملّه ی باغبونیا } 9- ملّه ی شاه فضل { و ملّه ی تیله کووهیا+ببُولیا و ملّه ی پیریْ (پیرک) و ملّه ی باغبونیا } 10- ملّه ی مُول مُسیْنیای نوهو (محل ملامحسنی های جدید) 11- ملّه ی ایمُومْزاده ی گِپو (شاه میرعالی حسین ع) 12- ملّه ی خروا 13- ملّه ی گچپزو (کارسرا) { و ملّه ی گودبقال و ملّه ی دلاکا و ملّه ی بین الحرمین} 14- ملّه ی مُول مسْینیای کانه هو (محل ملامحسنی های قدیمی) 15- ملّه ی سبزپوشان 16- ملّه ی باب الله 17- ملّه ی نو پشت مسجد الله 18- ملّه ی کارگه ی قنوات (عصارخانه) 19- ملّه ی گودکُلو (سلطان محراب) 20- ملّه ی بِدیعا 21- ملّه ی اُوخَسیا 22- ملّه ی اووبُقله ایا بعبارتی عقلائیها{شامل ملّه ی نجارا (خیش تراشا) و ملّه ی کُله مالا و چارطاق زرگرا } 23- ملّه ی گودچهک { ملّه ی دِهبُوشیا... ملّه ی سرسَده... ملّه ی رنگ خُونه... ملّه ی لیره کیا و ملّه ی دهدشتیا } 24- ملّه ی درویشها 25- ملّه ی بُبوولیا 26- ملّه ی باغبونیا 27- ملّه ی پر { و ملّه ی سیدا... و ملّه ی گاکُشا } 28- ملّه ی مُلوهُو { و ملّه ی حسن ی و ملّه ی آهنگرا } 29- ملّه ی معمارا {و معمارعباسیا} 30- ملّه ی باقرخان (سید یْ تَنگاره) 31- ملّه ی خُراسونیا { ملّه ی اولادکا.. ملّه ی دده ی ملّه ی چِنگِلْ ی(2) ملّه ی کاحسن } 32- ملّه ی میدُو { و ملّه ی منبرَی} 33- ملّه ی بوزارنو {و ملّه ی آخوندا ... و ملّه ی چِنگِلَی (نمدمالا) و ملّه ی حوض کاکریم و ملّه ی کارمدونیا } 34- ملّه ی بی بی زبیده خاتون 35- ملّه ی آغاپیرحیدر {و ملّه ی قعرکِنو} پ.ن : 1- کوشکْ به عمارت یا قصر کوچک درون باغ و بستان گویند ، معادل خانه-باغ های کنونی 2- چِنگِلَی به محل کوچک با دو یا سه کوچه ی باریک و بن بست می گویند که معمولن افراد آن خانه ها با همدیگر قرابت شغلی و خانوادگی دارند. ضمنا هرگونه اصلاح مستند وصحیحتر لازم است اقدام فرمایید.